Korana virüs(Covid-19) sonrası kafamı kurcalayan en önemli düşüncelerden biri teslimiyet duygusuydu.
Bir yandan “olan hayırlıdır” derken diğer yandan ayak diriyordum.
Yaşarken benim için olumsuz olduğunu düşündüğüm ,üzülüp ağladığım
İsyan ettiğim ve hatta öfkelendiğim tüm olaylara tek tek baktığımda tüm yaşadıklarımın bana değer kattığını da fark ediyordum aslında.
Tüm bunlara rağmen, koşulsuzca teslim olamıyordum.
Güzellikler yaşayacağımı bilmek ve güzel başlangıçları az da olsa görmek istiyordum.
Bunun adı olsa olsa koşullu inanma olabilirdi.
———- olursa, ancak öyle teslim olurum demenin bir başka türlüsüydü benimkisi..
Nasıl koşulsuz teslim olunur?
Nasıl kontrol bırakılır ?
Bilmiyordum.
İşte ana konu da buydu ya ,her şeyi kontrol etmeye çalışıyordum.
Sonuçta durum neydi peki, hiç bir şeyi kontrol edemiyordum.
İşin aslı ne yaparsan yap her şey olacağına varmıyor muydu?
Bunun üzerine biraz daha okumam ve düşünmem gerektiği kanaatine vardım ve “Teslimiyet” kelimesine son bir ay boyunca yoğunlaştım.
Ve bakın neleri keşfettim.
Evrenin sırrı idi “TESLİMİYET”
Yüce yaradana inanmanında en büyük göstergesiydi.
Benim için buluş yapmak kadar önemliydi bu keşif.
Bu durumda teslimiyette olmayan kimse tam inanıyor da sayılmıyordu…
Sadece “mış” gibi yapıyordu.
İnsanın öğrenmesi gereken en önemli konuydu teslimiyet.
Tasavvuf öğretisinde de yapılan buydu aslında.Yıllarca teslimiyet öğretilip,egoyu bıraktırmaya yönelikti tüm eğitim.
Tasavvuf neydi?
“Tasavvuf, nefsi murâd-ı ilâhîye teslîm etmektir…
Bize yaşadığımız olaylarla da öğretilmeye çalışılan hep buydu.
Tüm şekilsellik onun içindi.
Dinler, dualar, yakarışlar…
Biz ise ana öğretiyi fark edemeyip ,şekilsellik içerisinde debelenip duruyorduk.
“Salgın” belki de birçoğumuzun teslimiyet duygusunu öğrenmesini hızlandıracak.
Aynı benim yaşadığım durum gibi.
İşin aslı ,kabule geçmekten yada teslim olmaktan başka şansımızda yok öyle değil mi?
Teslimiyetle kalın…
Not/Tasavvuf’un tanımı (kalın harflerle yazılan bölüm )alıntırıdır.
Comments